تفسیرِ آزادی در طنینِ شادِ قطارهای قافیۀ شاعرانِ شهرِ خالی از شُکوه نشانی از اندوهِ تو نیافتم، در ترنمِ ترانه‌ها

کاج دانش کمر کاج شکست “برچی”به خونابه نشست باز آگاهی را باز گلبرگ و رگ و خوشه ی دانایی را

این کودکان کجایند؟ گورستان‌های بی‌نام گواهی می‌دهند استخوان‌های شکسته در حافظۀ خاک  گواهی می‌دهند خون‌های سوخته در آتش انفجار گواهی

برای شهری که درآن بوسه ممنوع است و سنگسار واجب به موهای سپیدش نارنجک بسته اند پنجره هایش آتش گرفته

قفس مباف بعد از این کنون ز بند رَسته‌ایم به روز خورده‌ایم گره دگر ز شب گسَسته‌ایم به غیر پر

دختران خسته خسته منتظرند پشت در های بسته منتظرند تا قفس بشکند، نفس بزنیم قلب های شکسته منتظرند تا که

امشب، صدای شادی در هوا پیچیده است  آسمان مملو از برق سال نو است ابرها زیر لحاف ستاره های بیدار

صلح کلام مسافری است در درون خویش به مسافری که به سمت دیگر می‌رود … صلح دو کبوتر ناآشناست که

ما فقرا کارگران اکثريت خاموش همیشه در جنگ بوده ایم جنگ برای نان چیزی برای باختن نداشته ایم این جنگ

جنگ و زن وقتی زنی در کنج خانه می‌گرید؛ ابتدا گلدان‌ها یکی یکی پژمرده‌ می‌شود آفت به باغچه سرایت می‌کند